HİÇLİĞİN ORTA YERİNDE
Solmuş çiçeğe dönmüş memleket, renksiz ve yerle bir.
Burada hayat devam ediyor ama kaldığı yerden değil.
Diller suskun, bedenler yorgun, yüreklerde sızı.
Bir yolunu bulsak da atsak üstümüzden şu enkazı.
Sevda yüzümüzü güldürmedi memleketin de yıkımı bize denk geldi.
Dört duvar üstümüze yıkılınca anladık, evin memleket olduğunu.
Dört yanı tarumar bir şehirde gün olur kollarını bile taşıyamaz insan.
Kimse hesaba katmadı düşündükçe bile yorulduğumuzu.
Hiçliğin orta yerinde, belirsizlik içinde huzura yoksunluğumuzu.